Gili as unexpected

Volgens internet, plaatjes, forums en andere mensen met ervaring op Gili moesten deze eilandjes echt een waar paradijsje zijn. We gingen dus met een redelijke verwachting deze kant op. Gili heeft drie eilandjes, waarvan Gili Trawangan (de linker) de populairste is. Om eventuele drukte te ontwijken, en stiekem ook wel het leukste voor het laatste te willen bewaren zijn wij begonnen bij Gili Air (de rechter). Gili Air is het alles behalve zoals we het hadden verwacht.

Toen we aankwamen, en de pier af liepen zagen we een dood hondje op het strand die heen en weer werd gesleurd door de stroming van het zeewater wat het strand op kwam. Niemand van de locals leek erom te geven en lieten het voor wat het was. Druk was het in ieder geval niet. Het leek eerder uitgestorven. We gingen opzoek naar het hotel, die ik blijkbaar niet in het centrumpje had geboekt, maar aan de andere kant van het eiland - waar niks was behalve ons hotel.. Oeps! Op dit eiland rijden geen scooters en auto's, maar paard met wagen en fietsen. Omdat de paardjes er slecht uitzagen en we al hadden gehoord dat ze niet goed behandeld worden besluiten we hier geen gebruik van te maken en te voet op zoek te gaan naar het hotel.

Na een wandeltocht van ongeveer 20 min., (best lang met zware tassen en 30+ warmte) kwamen we eindelijk aan. Met open armen werden we ontvangen. Ook hier zijn we weer de enige gasten, dus alle aandacht ging naar ons. Ze hadden de hele dag naar ons uitgekeken die lieve mensen! We frissen ons op, klaar om opzoek te gaan naar wat eten maar helaas tevergeefs... Er kwam een flinke hoosbui naar beneden dus geen goed plan om op dat moment op pad te gaan. We wachten ongeveer twee uur tot de regen voorbij is, huren een fiets en gaan er daarna op uit voor een poging 2. Ook de fiets is hier geen optimale optie aangezien de 'wegen' (lees: open ruimten) bestaan uit gras en zand. Dat gras is goed te doen met de fiets maar aangezien het zand vooral mul zand is hebben we alsnog het grootste stuk gelopen. Afijn, blijft de conditie ook nog een beetje op peilGelukkig bleef de regen bij miezer gedurende onze tocht en zijn we redelijk droog aangekomen bij een leuk restaurantje. Net optijd, want eerder dat we er waren kwam het weer met bakken uit de hemel. 

De volgende twee dagen hebben we, behalve het regelen van een bootticket naar Gili, niet veel gedaan. Het schijnt dus dat je hier echt moet komen puur voor het duiken en snorkelen, want meer is er echt niet te doen. Duiken is vreselijk duur, dus slaan we dat over. Snorkelen hadden we nog kunnen doen, maar omdat het weer niet echt mee zat hebben we dit overgeslagen. Het strand is er ook niet fijn, aangezien de vele boten direct aan het strand liggen waardoor je niet kan zwemmen. We zoeken daarom een fijn tentje op waar ze lekkere nasi goreng hebben, en waar we heul veel gekaart hebben. 

Aangekomen op Gili Trawangan is de sfeer al veel gezelliger en leeft het eilandje meer. We horen muziek en de mensen zijn super aardig! We hebben een leuk hotelletje. Een kleine nette kamer met een open badkamer, heel leuk! Behalve als het regent dan 
Het centrumpje is ook leuker dan op Gili Air. Er zijn meer mensen, leuke restaurantjes en barretjes en gezellige muziek. 

De volgende dag vullen we op met snorkelen. Er is een klein strandje dat Turtle Beach heet. Om kosten te besparen kopen we voor niet teveel geld een eigen snorkel en gaan we de onderwaterwereld bekijken op eigen houtje. De mooie vissen die we op Lembongan ook hebben gezien, komen we hier ook tegen.

We hebben een hoesje gekocht die waterdicht is voor de telefoon, dus hebben we hier wat foto's mee gemaakt! We waren natuurlijk opzoek naar een schildpad, omdat je die daar geregeld kan spotten. Toen ik het opgegeven had en aan de wal zat, komt plots steef boven het water uit met een pret hoofd schreeuwend in z'n snorkel: Lau!!!! Schildpad! Helaas had ie geen foto kunnen maken maar dat maakte voor hem niet uit - zijn dag kon niet meer stuk!
De laatste dag besluiten we dan toch iets actiefs te doen en het eiland rond te wandelen. Er is hier een mini bergje die je kunt beklimmen. Als je bovenop staat kan je de andere twee eilandjes zien. We hebben de berg gezien, maar zijn erin gefaald om hem te beklimmen. Een man had ons de weg gewezen, maar uiteindelijk kwamen we bij de andere kant van de berg uit. We waren al eventjes onderweg waardoor we geen motivatie meer hadden om terug te gaan. Na ruim 2 uurtjes lopen zijn we weer terug. 

Na Gili gaan we terug naar Bali, om daar kerst te vieren met WW, die nog in Kuala Lumpur zit en met de feestdagen over komt naar ons. De boottocht naar Bali was hels. We zouden 13:30u vertrekken, wat uitliep tot 14:14u. Niemand vertelde ons waarom, maar dat werd onderweg duidelijk. Noodweer op zee. Onweer en regen zorgde voor een enorm wilde zee en hele hoge golven. Het was vasthouden. Wanneer de boot boven op de hoge golf was, klapte die daarna in een vrije val weer naar beneden op het water onder ons. Op het begin was de kapitein nog rustig, wat ons ook een nog redelijk gerust gevoel gaf, maar toen ook bij hem het zweet uitbrak hebben wij ook in onze handjes geknepen voor een heelhuidse overtocht. Als dat maar goed gaat! Sommige mensen begonnen te huilen en raakten in paniek. Andere mensen, waaronder ik, zaten buiten voor de frisse lucht tegen de misselijkheid met kotszakjes in de aanslag in de hoop ons ontbijt binnen te houden. Laten we zeggen dat we blij waren dat de bemanning hier op voorbereid was en ze een overschot aan zakjes hadden meegenomen. Na 3,5 uur komen we godzijdank heelhuids aan bij de haven. Dit was ons de boottocht wel! En hopelijk noooooit meer. Vanaf de haven is het nog een klein stukje met de auto naar Seminyak, het plaatsje waar we de eerste keer ook hebben gezeten toen we op Bali waren. We hebben hetzelfde hotel geboekt en daarom voelde het op de een of andere manier een beetje als 'thuiskomen'. We kenden de mensen die hier werkten, en zij ons ook. Heel leuk! Nu sluiten we deze dag af en op naar morgen!