Eerste indruk van Cambodja

Het begin van het eind
Februari; een nieuwe maand is aangebroken! Voor ons betekent dat echter wel dat het einde van deze reis toch echt in zicht begint te komen.. Waar is de tijd gebleven? Voor mijn gevoel stapten we nog maar net uit het vliegtuig in Bangkok! Maar dat is niet het geval. De laatste twee weken zijn écht officieel ingegaan.

Voordat we aan deze laatste twee weken gaan beginnen neem ik jullie eerst nog even mee naar aangelopen week; de eerste week in Cambodja! Een nieuw land, met nieuwe indrukken en avonturen.

Phnom Penh naar Siem Reap
De dag na onze aankomst in Phnom Penh nemen we de bus naar Siem Reap. Intussen zijn we er achtergekomen dat de Cambodjanen een beetje dezelfde instelling hebben als je Spanjaarden: geen haast, alle tijd en vooral no stress. Klinkt heel relaxed natuurlijk! We hebben dan ook alle tijd gehad om nog even twee uur naar de lege parkeerplaats te staren waar onze bus al een tijdje had moeten staan, haha. Maar dat geeft niet. We hebben geen haast natuurlijk! Als uiteindelijk alles en iedereen klaar is voor vertrek stappen we de bus in en staan we zes uurtjes later veilig en wel in onze hotelkamer in Siem Reap. En dat is het belangrijkste! 

Eerste indruk Siem Reap
De volgende dag gaan we op struun, (verkenning). Siem Reap is een klein gezellig stadje, vooral gericht op toeristen. Het staat vol met guesthouses, restaurantjes, barretjes en marktjes. Heel gezellig! De alcoholprijzen liggen hier gigantisch laag. In de meeste barretjes en pubs betaal je $0,50 voor een biertje en $1,75 voor een mixje. Maar goed dat we sinds oud & nieuw even gestopt zijn met drinken, anders had ons dit een fortuin gekost! Tot onze grootste verrassing zijn de geruchten over Siem Reap echt waar; een Nederlandse snackbar is aanwezig! Ookal is de verleiding heel groot, toch laten we de frikandel speciaal nog even liggen. We zijn tenslotte in Azië en des te lekkerder smaakt ie weer in Nederland!

Angkor Wat
De volgende dag gaan we doen waarvoor we eigenlijk in Siem Reap zijn gekomen: het bezoeken van de 'Angkor Wat'. Nu hoor ik je denken: de Angkor, wat?! Geeft niks, dat hadden wij ook. Gedurende deze dag zijn we wat wijzer geworden van het enorme tempelcomplex wat ze Angkor noemen. De Angkor Wat is daarvan de belangrijkste tempel. Deze vijf enorme torens zijn hét symbool voor heel Cambodja. Het hele Angkor tempelgebied is 300 vierkante kilometer groot. Best een groot stukkie heilig grond! Dat is ongeveer 4 keer de stad Groningen. Gelukkig liggen de belangrijkste tempels vlakbij Siem Reap, zodat we die kunnen zien. De eerste Angkor tempels zijn gebouwd in 802, en pas 600 jaar later werden de laatste stenen gelegd. (Ik zei toch, alles lekker op z'n gemakkie in Cambodja ;-) ). 

De Angkor Wat staat bekend om de mooie verschijning tijdens zonsopgang. Zo gaat ook bij ons om 04:00 uur 's morgens het wekkertje om dit te gaan aanschouwen. We hebben een tuktuk met driver gehuurd die ons vandaag de Angkor Wat en de belangrijkste tempels laat zien en daarover wat verteld. Zoals afgesproken haalt hij ons 's morgens (heul) vroeg op bij het hotel en halen we eerst de tickets. Die eenmaal in de pocket rijden we vervolgens samen met tiéntallen andere tuktuks in het pikke donker naar het Angkor gebied. Het is toch wel een hele happening! En het heeft ook wel weer wat. 

Als we aankomen is het nog steeds donker en wachten we tot het zonnetje zich laat zien. Om 06:00 uur is het dan zover. Say goodbye to the darkness and hello to a new day! Het resultaat van de opkomende zon achter de Ankor Wat is verbluffend. Wat een schitterend mooi plaatje! Vastleggen zoals we het in het echt hebben gezien gaat moeilijk, omdat op een foto de details een beetje wegvallen, maar hierbij toch een goeie indruk van hoe het ongeveer was. 

Is het geen plaatje?? Als het zonnetje het bovenste puntje van de torens heeft bereikt gaan we verder op pad in het gebied van Angkor Wat. De ochtendglorie is prachtig!

Als we de Angkor Wat hebben doorgelopen pakken we een ontbijtje mee om ons energielevel op peil te houden en vervolgen we de tocht met de tuktuk naar de andere tempels. 

Het vervolg 
'S middags wordt het in Siem Reap altijd heel erg heet. Ze raden je dan ook ten strengste aan om de zon in de middag te vermijden, omdat dit gevaarlijk kan zijn. En heel erg super cultureel in de zin van oneindig veel tempels bezichtigen zijn we verder ook niet, dus na de belangrijkste tempels gezien te hebben brengt Pheak (onze tuktuk chauffeur) ons terug naar het hotel. Ondertussen zoeken we de mooiste foto's uit van de vele die we gemaakt hebben en maken we plannen voor de komende dagen. We hadden graag nog wat meer van Siem Reap gezien, maar omdat we niet langer in het hotel konden blijven omdat ie vol zat, en daarmee ook de meeste andere hotels ivm Chinees Nieuwjaar regelen we onze bustickets terug naar Phnom Penh. 

Siem Reap naar Phnom Penh 
Op de heen weg naar Siem Reap zaten we in een grote bus, helemaal achterin. In tegenstelling tot toen zitten we nu in een minivan, helemaal voorin naast de chauffeur. Steef zag het helemaal zitten. Beetje met de chauffeur ouwehoeren, kletsen, muziek luisteren en gek doen. Maar de chauffeur had er niet zo'n zin in. Z'n humeur lag helaas niet op hetzelfde level. Ik denk dat dat ook de reden was voor z'n vrij ongewone rijgedrag. Met 130 kilometer per uur en z'n hand non-stop op de toeter vlogen we als een speer naar Phnom Penh. Voor een extra zakcentje pikte hij ondertussen nog een paar locals op en dropte hij die onderweg ergens eruit, of ze bleven in het busje tot aan Phnom Penh. 

De killingfields 
Aangekomen in Phnom Penh hebben we een hotel voor één nacht geboekt. Phnom Penh is meer een stad gericht op business, en daarom niet heel aantrekkelijk voor de toerist. Waar menig toerist hier toch voor naartoe komt zijn de Killingfields. De naam alleen al wekt niet zo'n gezellige indruk en daarom doen we eerst wat research op internet. Wat we lezen is dat tijdens de macht van de rode Khmer alle hoogopgeleide mensen en hun families opgepakt, gemarteld en vervolgens op brute wijze vermoord werden op de Killingfields. Wat ze oa met de kindjes deden is te gruwelijk om op over te schrijven, dus dit doe ik ook niet. Uiteindelijk hebben we besloten om dit niet te bezoeken. Alleen al om entree geld te betalen voor iets waar miljoenen mensen hebben geleden. Een andere reden was dat alleen al het lezen van de artikelen ontzettend veel met ons deed, laat staan om op plaats delict zelf te zijn. Dit deel laten we schieten. 

Wat nu?
Na Phnom Penh gaan we naar Sihanoukville, een plaats in het zuiden van Cambodja. Joeeeee we gaan weer naar het strand! Vanaf Sihanoukville zijn er mogelijkheden genoeg om Cambodjaanse eilandjes te bezoeken en door te reizen naar Thailand. 

Dat is pech, pasje weg
Nadat we de bus geboekt hebben, komt de pechfactor weer om de hoek kijken. Tijdens pinnen van cashgeld loopt de ATM vast en wordt onze pinpas ingeslikt. Kak.. Na wat ouderlijke adviezen komt het erop neer dat het risico te groot is om zonder pas verder te gaan, en plegen we een telefoontje naar de bank in kwestie. We krijgen te horen waar we al voor vreesden: 'Sorry madam, it is saturday night and we can't help you right now, please try again monday'. Dus dat is wat we doen. We boeken de busticket om naar dinsdag en verlengen ons verblijf van één naar drie nachten.   

Phnom Penh, arm en rijk
Tijdens onze extra dag in Phnom Penh verbazen we ons van het verschil tussen arm en rijk. Óf mensen rijden in een Range Rover met Louis Vuitton aankleding, óf we zien dakloze families, en kinderen die alleen op straat leven. Geen tussenweg. Onder andere zagen we verschillende meisjes van nog geen 8 jaar die de zorg van hun jongere broertje op zich nemen en op straat leven. Eten en drinken doen ze van restjes die mensen achterlaten op de markten. Ik denk dat dit het meest hartverscheurende, trieste en confronterende is wat we hebben gezien. 

Mission pinpas
Wanneer het maandag is hebben we maar één missie: de bankpas. Ik bel opnieuw met de bank. Met bewijs van paspoort en het bonnetje wat uit de ATM kwam nadat ie vastliep zouden we de pas terug kunnen krijgen. Natuurlijk zou het onze reis niet zijn als dit vlekkeloos en snel afgehandeld zou zijn... Om een lang verhaal kort te maken liepen we om uiteindelijk om 16:00 uur 's middags de bank uit, mét pas!! En omdat we iets met vreugdedansjes hebben doen we dat dit keer gewoon nog een keer. Niemand kent ons hier toch ;-)

De villa van Monika en Peter
Met een gerust hart stappen we dinsdagochtend in de bus naar Sihanoukville. 4 uurtjes broezen dit keer! Appeltje eitje. In Sihanoukville slapen we bij Peter en Monika, een koppel die vanuit Zwitserland naar Sihanoukville zijn geëmigreerd en van hun villa een guesthouse hebben gemaakt. Ze hebben 4 kamers, 2 honden, 2 poezen en tot onze verbazing ook een cameraploeg. Nu hoor ik je weer denken: een cameraploeg?? Ja, echt. En ik had net een bad-hair-day.. Maargoed, een Zwitserse cameraploeg is een programma aan het maken over Peter en Monica, en hun ervaringen in Cambodja. Vandaar dat ze er zijn. Gelukkig beginnen ze 's middags pas met filmen en kunnen we 's morgens gewoon aan het ontbijt verschijnen met een net-uit-bed-hoofd.

Everyday beachday
De middagen brengen we lekker door aan één van de mooie stranden die Sihanoukville heeft. 

Geen idee wat onze planning verder is, maar ik heb het idee dat we hier overmorgen nog niet weg zijn...

Goed, een heel verhaal weer over één week, we'll keep you posted about the last two!

X 

Pssssst: de rest van de foto's zijn te vinden in de mapjes 'Siem Reap' & 'Sihanoukville'