Sihanoukville en het vervolg

Het relaxe Sihanoukville
Hoe relaxed is Sihanoukville? Nou daar weten wij het antwoord wel op: heeeel relaxed! Hoewel er genoeg te doen is hebben wij ervoor gekozen om de daagjes lekker op het strand door te brengen. Die zijn dr zat! Met de vrijheid die we hebben met het scootertje broezen we Sihanoukville rond en nestelen we ons bij de heerlijke strandjes.

En het ging nét zo goed..
Tijdens één van scooter ritjes naar het strand worden ineens aan de kant worden gezet door de politie. Ik hoor jullie denken: 'Oh neeee hè, wat nou weer?!'. Ja. Ik dacht dus ook: gaaaaan we weer. De reden dat we aan de kant werden gezet is omdat we het licht van de scooter aan hadden. Waar wij denken dat we juist goed deden, deden we juist het tegenovergestelde. Overdag je licht op de scooter aan hebben is in Cambodja verboden. Balen, wisten we niet.. Nouja, kom maar op met die boete dan.... 'You need to pay for this' werd ons streng verteld. 'How much do you want to pay?'  vervolgde hij. We kijken elkaar aan en schieten lichtelijk in de lach. Mag je hier nou zelf bepalen hoe hoog je boete is? Blijkbaar. Daar hebben we nog noooit van gehoord! Zouden ze in NL ook wel mogen doen ;-).
We hebben geen idee hoe hoog of laag we moeten inzetten dus vragen we wat het gemiddelde is. 'Five dollar' was het antwoord. Gezien de corruptie onder de Cambodjaanse politie is dit waarschijnlijk veel meer dan dan het gemiddelde, maar wij lieten het er maar bij. Betalen en verder gaan! Voordat we nog meer op ons dak krijgen.. 

Mr. Bussalo
Ook hier op het strand heb je de verkopers zoals die op bijna elk strand te vinden zijn: fruit, zonnebrillen, massages, manicures, pedicures, dagtripjes naar de eilanden, kreeften, kleedjes en armbandjes. Je komt hier niks te kort! De meesten nemen met een 'No, thankyou' genoegen. Behalve de twee meisjes van 13 jaar met de zelfgemaakte armbandjes. Zoals bijna alle kinderen doen stellen ze ook in Cambodja de welbekende 'waarom' vraag.  
Het gesprek ging als volgt:
'Do you want bracelet?'
-'No, thankyou'
'Why?'
-'Because I already have'
'You can get another one'
-'No, thankyou'
'Why?'
-Because I already have enough'
'Why?'
Etc etc. 
En toen was Steef verkocht. Kids met een karakter. Dat vind ie leuk! Daar wil die wel meer van weten. Hij verzint leuke spelletjes, koopt natuurkijk een armbandje van ze daagt ze een beetje uit. Een beetje tegengas zijn de dames niet gewend dus de aandacht naar steef is gewekt!

Ze praten over liedjes. Justin Bieber vonden ze maar niks. 'Nooo Justin Bieber is Ladyboy!!!' Duidelijk niet geliefd bij de Cambodjaanse vrouwen. Wanneer het nummer 'Buffalo Soldier' van Bob Marley draaide werd er een nieuwe bijnaam geboren: Steef, Mr. Buffalo. Heel koddig aangezien ze het lastig vinden om in snelheid de 'f' uit te spreken zeiden ze steeds Mr. Bussalo. De meisjes gaan trouwens wel naar school! 'S morgens van 07:00 tot 12:00 uur krijgen ze les, en 's middags lopen ze over het strand. Hun Engels is dan ook super goed! Zelfs beter dan sommige Nederlanders die we hier en daar horen. De volgende dagen komen de meisjes elke dag even bij ons chillen. De armbandjes business gaat dan even aan de kant en ze kunnen dan even lekker kind zijn. Biljart spelletjes, liedjes luisteren, plagen, tekenen en natuurlijk de 'waarom' vragen (maar dan niet om armbandjes te verkopen maar gewoon vanuit de kinderlijke nieuwsgierigheid). Ze leren me zelfs hoe ik zelf armbandjes kan maken! 

Time to move
Na anderhalve week is het tijd om Cambodja te verlaten. De laatste paar dagen van deze reis gaan we in Pattaya, Thailand door brengen. Niet te ver van Bangkok (waar we vanuit terug vliegen naar NL) en toch gezelligheid en strand. 

Cambodja - Thailand
07:00 uur gaat de wekker en maken we ons klaar voor de busreis. Een rit van 12 uurtjes dit keer! Woooooow, zo'n lange hebben we nog niet gehad! Wij als echte backpackers *ahum* gaan deze uitdaging natuurlijk gewoon aan. Appeltje eitje! Om 08:00u staan we netjes bij de instapplek van de bus. Maaaar de Cambodjanen zouden de Cambodjanen niet zijn als ze er deze ochtend niet even goed de tijd voor nemen. Inmiddels weten we dat het op z'n tijd allemaal wel begint te rijden en dat we uiteindelijk wel zullen aankomen in Pattaya. Om 09:00u stopt er een minivan. En warempel, het is die van ons! Net zoals de vorige busrit zitten we weer gezellig met z'n tweetjes naast de chauffeur. Met elk waarschuwings-icoontje in het dashboard op gloeiend oranje broezen we met 130 door de wig-wag-weggetjes door de bergen heen. Maar het komt allemaal goed; ze weten vast wel wat ze doen!

De grens bereikt
Na een uur of 4 komen we aan bij de grens en regelen we onze stempels om Thailand binnen te gaan. Zo, dat ging gesmeerd! Naja, gesmeerd was het daarna in ieder geval zeker: ik zal natuurlijk niet blond zijn als ik niet met m'n olifantenpoten in een net met cement ingesmeerde stoep ga staan. Neeee hoor, waar iedereen gewoon een klein sprongetje er overheen maakt, banjer ik er natuurlijk weer dwars doorheen. Lekker lomp weer. Ik schaamde me kapot... En Steef? Die lag in een deuk. Hij stond er verdorie zelf ook bijna in! Maar zag het net optijd en vergat even hoe blond ik ben, dat ie het niet nodig vond om mij even in te lichten. Dus mensen, mochten jullie ooit de meest zuidelijke grens van Thailand en Cambodja over gaan, is mijn afdruk daar te bewonderen. En oja, vermijd dan gelijk de wc daar en zoek gewoon een bosje op. 13 cent had ik voor de meest vieze wc ever betaald. Een gat in de grond met daar omheen een badje van plas en water. Hmmmm lekker! Kun je je voorstellen hoe het daar naar bloemetjes rook? Wc papier kennen ze ook niet. Gewoon een grote emmer met water naast de wc met een bakje erin. Het bakje moet je dus volscheppen met water en na het plassen tegen je muts aan gooien. Bah. Verklaart gelijk het water/urine bad om de gat-in-de-grond-wc heen. Eef: bedankt voor je zakdoekjes en je desinfectiemiddel! Ze kwamen goed van p(l)as. 

Back on the road 
Na de grens maken we nog twee stops om nog twee keer van busje te wisselen. Waarvoor dat wissel-van-busje-gedoe is weten nog steeds niet. We werden gewoon ergens gedropt op één of andere verlaten plaats en wat later (de ene keer een kwartier en de andere keer 1,5 uur later) weer opgepikt door een ander busje met een andere chauffeur. Na meerdere keren gevraagd te hebben, kwam het er op neer dat we écht naar Pattaya gaan. Uiteindelijk komt het allemaal wel goed. Hopen we. Ze doen het alleen gewoon een beetje anders dan wij in Europa gewend zijn. 

Nous sommes arrivés
Na uiteindelijk 15 uur onderweg te zijn geweest is het dan zover: we zijn er!! We slapen dit keer in een restaurant. Naja niet ín het restaurant natuurlijk, maar erboven, want ze verhuren er ook kamers. Het heet Tulip House en is van een Nederlandse eigenaar. Kunnen we alvast een beetje wennen en in de Nederlandse sferen komen! 

Inmiddels zitten we nu aan een ontbijtje, mét de Telegraaf en gaan we zo Pattaya eens bekijken.

Jullie horen van ons!

X